گویند : آتش هرقدر سوزان تر و قوی تر باشد چون آب به آن رسد نیست شود یا به باد کشته گردد.

آن ساعت از شب که همه خوابیده اند و تو از خواب شیرین خود میگذری و خلوتی را به دست میآوری و در مقابل خداوند متعال در پس زانو نشستی و قطره ای چند آب از چشم فرو باری ، فرشته ای را گویند این آب را نگهدار.

و چون نفسی سرد از سر حسرت از دل پر درد برآری ، فرشته ی دیگر را گویند این آه را بردار تا فردا که در آتش غم و ناراحتی و گرفتاریهای دنیا و آخرت گرفتار شد ، از یک سو آب و از سوی دیگر باد ، آن آتش را خاموش کنند.

بنده گوید : بار خدایا این چیست ؟ گویند این آب دید ه ی تو و آن آه سینه ی تو است و به واسطه ى آن نياز ، از ميان اين همه  حوادث ، ناگاه بجهى و درهای رحمت به رویت باز میشود :

و قسمتی از شب را از خواب برخیز ، و قرآن و نماز بخوان ، باشد که پروردگارت تو را به مقامى درخور ستایش برانگیزد ….

( اسراء 79)