​بعضی آدمها ،

انگار چوب خشک اند…

تا عصبانی می شوند، آتش میگیرند،

و همه جا را دود آلود میکنند،

همه جا را تیره و تار میکنند،

اشک آدم را جاری می کنند.

ولی بعضیها این طور نیستند؛

مثل عودند…

وقتی یک حرف میزنی که ناراحت میشوند و آتش میگیرند،

بوی جوانمردی و انصاف میدهند ،

و هرگز نامردی نمیکنند.

این است که

*هر کس را میخواهی بشناسی، در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»