گروهی در حال عبور از غار تاریکی بودند که سنگهایی را زیر پایشان احساس کردند. 

بزرگشان گفت: اینها سنگ حسرتند. 

هرکس بردارد حسرت می خورد، هر کس هم برندارد باز هم حسرت می خورد. 

برخی گفتند پس چرا بارمان را سنگین کنیم؟  برخی هم گفتند ضرر که ندارد مقداری را برای سوغاتی بر می داریم. 

وقتی از غار بیرون آمدند فهمیدند که  غار پر بوده از سنگهای قیمتی. 

آنهایی که برنداشته بودند حسرت خوردند و بقیه هم حسرت خوردند که چرا کم برداشتند.

 زندگی هم بدین شکل است

در قیامت"یوم الحسرت"هم اگر اعمال صالحی نداشته باشیم  حسرت می خوریم و اگر داشته باشیم باز هم حسرت میخوریم که چرا کم.