هرگاه از خوشبختی کسانی که دوستمان ندارند 

خوشحال شديم 

و برای تحقير نشدن ديگری از حق خود گذشتيم

هرگاه شادی را به کسی کہ آن را از ما گرفته هديه داديم 

و کمتر رنجيديم و بيشتر بخشيديم

هرگاه اولين انديشه ما برای رويارويی با دشمن انتقام نبود

هرگاه بالاترين لذت ما شاد کردن ديگران بود و دوست داشتن را آموختيم

هرگاه همه چيز بوديم و گفتيم:

“هيچ نيستيم" 

هرگاه فقط بہ خاطر وظیفہ انسانیت “دست هم نوعی را گرفتیم”

آنگاه احساس بزرگی خواهيم کرد….

و بدون شڪ خـــدا گونہ رفتار کرده ایم

بـــزرگ باشيم 

بزرگ شدن را تمرين کنيم 

بزرگ شدن را تعليم دهيم 

عزيز خــــدا نخواهيم شد مگر زمانی کہ وجودمان آرام بخش ديگران باشد.