​استاد فاطمی نيا :

يكی از اوليای خدا قضيه ای نقل می كرد:

شبی مشغول خواندن قرآن بودم تا رسيدم به آيه ي «إنّه يراكم هو وقبيله من حيث لا ترونهم» همانا شيطان و بستگانش شما را می بينند از جايی كه شما آنها را نمی بينيد .

با خود گفتم معنای ظاهری آيه معلوم است كه بالاخره شيطان از جنّ است و جن در لغت به معنای پوشيده است؛ اما گويا معنای باطنی آيه را متوجه نمی شوم !

در همين افكار بودم كه عالَمی برايم پيش آمد وشيطان ظاهر شد و گفت : 

آمده ام با تو بحث كنم ، پاشو بيا ! ديدم همين قدم اول بايد با او مخالفت كنم ، گفتم نمی آيم ، تو بيا!

شيطان با همه تكبرش آمد!

يک ساعت بحث عالی فلسفه و كلام كرديم و در آخر مغلوبش كردم و پيروز بحث شدم! 

به شيطان گفتم :

با اين همه اسم و رسمت ، مغلوب شدي!

شيطان خنده اي كرد و گفت :

آقا سيد ! فقط خواستم يك ساعت ازعمرت را تلف كنم!

آن صحنه تمام شد! معناي آيه را فهميدم؛ يعنی شيطان به هر كس از يک جا ضربه می زند.