حقیقت انسان، قلب اوست که همه دارایی انسان محسوب می‌شود. قلب چیزی است که ما در این دنیا با آن زندگی می‌کنیم و با خودمان از این دنیا می‌بریم. خوشبخت ­ترین انسانها در دنیا و آخرت خوش­ قلب ­ترین انسان است.

هر چقدر قلب انسان ثروت بیشتری داشته باشد , قویتر باشد در دنیا خوشبخت­تر، شادتر، آرامتر و همچنین در آخرت خوشبخت­تر و مقرب­تر به خدا و اهل بیت ع خواهد بود. قلب جسمانی را عرض ‌می‌کنم، نه قلب اصلی و روحانی که شخصیت ما است.

 وقتی قلب مادی در جسم خراب شود یا ضعیف کار کند، این ضعف به سایر قسمتها هم سرایت می‌کند و روی عملکرد آنها تاثیر می‌گذارد. آنهایی که مشکل قلبی دارند، حتی اگر سایر قسمت های بدن شان هم سالم باشد، زمینگیر و مریض هستند. اما اگر قلب خوب کار کند، ضعف سایر قسمتها انسان را نمی‌تواند زمینگیر کند. در مورد دل انسان هم همینطور است.

کسانی که در دنیا دائماً اضطراب و دلشوره دارند، احساس بدبختی، پوچی، دلتنگی، غصه و عصبانیت دارند و حساس و زودرنج هستند. علت این که اینها زود عصبی می‌شوند، این است که دلشان ضعیف است. به تعبیر قرآن دل شان خالی، ضعیف و فقیر است. حتی ممکن است بدنشان بدن قوی باشد و از نظر اقتصادی و مالی ثروتمند باشند و صاحب مکنت و مقامی باشند، ولی شخصیتاً و روحاً آدم های فقیر و گدایی هستند