اين همه در قرآن صحبت از حيوانات و حيوانيت مي‌شود. حيوانيت همسايه انسانيت است و انسان نمي‌تواند از این واقعیت فرار کند؛
 اگر درنده خويي بر انسان مستولي شد و انسان شروع کرد به بدخلقي کردن، نمونه‌هاي حيوان درنده‌خو و بدخلق زياداست به دلائلي موجّه، متقن و محکم، شکل و شمايل روح اين تبدیل مي‌شود به آن حيوان.
 حيوانيت همسايه انسانيت است و سلوک يعني درآمدن از اين زاويه حيوانيت و ارتقا پيدا کردن به عالم ملکوت. آن وقت انسان وقتي خدا را فراموش مي‌کند يک خود فراموشي بر او مسلط مي‌شود.
 يک خود مقدس، يک خود پاک، که انسان او را بايد نگهدارد، يک حيث است در وجود انسان که او فراموش مي‌شود. در همه ابعاد وجودی انسان اين شخصيت لطمه مي‌خورد، فراموشي لطمه مي‌آورد. لطمه‌اي مي‌آورد که من از محدوده وجود خوب، وجود پاک، وجود مورد تأييد، نمي‌توانم دفاع کنم و او را فراموش مي‌کنم.‌ ‌

‌ ‌