مرحوم جهانگير خان قشقایی از قبايل اطراف شهرکرد بود در سن چهل سالگي به اصفهان می آید و… تصمیم می‌گیرد طلبه شود ولي پاي کار مي‌ايستد و در عرض چند سال، بار علمي خود را مي‌بندد.
 به جايي رسيد که از کشورهاي ديگر مي‌آمدند که محضر ايشان را درک کنند. بین افرادي که فوق‌العاده مي‌شوند و منشأ خدمات قرار مي‌گيرند، انسان يک حد مشترک را مي‌بيند و آن هم اين است که اين‌ بزرگواران به چارچوب‌هاي اخلاقي مقيد هستند و خداترس هستند، به احکام الهي احترام مي‌گذارند، لذا خداوند اين‌ها را عزيز مي‌کند و توفيق درس و تحصيل به اين‌ها مي‌دهد.
 مطمئن باشيد شب‌نشيني‌هاي بيخود و حرف‌هاي اضافه، توفيق انسان را مي‌گيرد. مطمئن باشيد اگر انسان پايش را کج بگذارد، توفيقات او گرفته مي‌شود.
‌