بعضی که عینکشان را خیلی باکلاس تکان می‌دهند و می گویند من در فلان چیز شک کرده‌ام…

 فکر می‌کند که به جای خوبی رسیده است که شک کرده. وقتی می‌خواهد بگوید که خیلی روشنفکر است، می‌گوید من در همه چیز شک کرده‌ام. 

باید به حال چنین فردی دلسوزی کرد. این همه معارف، این همه واضحات، این همه بیّنات، برای چه شک می‌کنی. شک اصلاً چیز خوبی نیست. 

 امیرالمؤمنین هیچ موقع شک نکردند. وقتی از علامه طباطبایی پرسیدند که خدا را اثبات کن، علامه زیر نامه نوشت (10 ابراهیم)… أَفِي ﭐللَّهِ شَکٌّ فَاطِرِ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضِ… در وجود خدا شکی نیست.

 اصلاً دیدید خدا در یک جای قرآن خودش را اثبات کند؟ این از آن کارهایی است که ما در دین درست کردیم. انسان ها فطرتشان خداشناس است. 

چه کسی گفته است که نقطه ابتدایی، اثبات خداست. اگر اهل عمل هستید، این را دربیاورید و دنبال این بروید:

 وﭐعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى يَأْتِيَکَ ﭐلْيَقِينُ. اینقدر عبودیت کنید که خدا در بیاید از آن، معارف دربیاید، فهم‌های روشن دربیاید.

حجت_الاسلام_قاسمیان