اول ذی القعده روزیست که حضرت موسی(ع) به دستور خداوند چله ای را در کوه طور آغاز کرد و به عبادت و گفتگو با خداوند پرداخت. البته قرار بود ملاقات حضرت موسی(ع) با خداوند سی شب باشد، اما به دستور خداوند چهل شب ادامه داشت.
حضرت موسی(ع) کلیم‌الله، در این چهل شب که به چله موسویه مشهور است، علاوه بر عبادت، دستور العمل هایی را مبنی بر چگونگی هدایت قومش از خدا دریافت کرد. بسیاری از چله‌گیری‌ها، به تبعیت از چله موسویه اتفاق افتاده است.

علامه طباطبایی(ره) در تفسیر المیزان ذیل آیه 142 سوره اعراف می‌فرمایند: «برگشت معناى آيه به اين است كه خداى تعالى موسى(ع) را براى مدت سى شب به درگاه خود و براى گفتگوى با وى نزديک ساخته و ده شب ديگر براى اتمام آن گفتگوها بر آن مدت افزوده و در نتيجه ميقات پروردگارش چهل شب تمام شده است، و اگر حساب را بر روى شب‏ها برده نه روزها و حال آنكه در اين مدت موسى روزها هم در ميقات بسر برده و معمولا در اينگونه موارد حساب روى روزها برده مى‏‌شود نه شب‏ها، شايد براى اين است كه غرض از اين ميقات تقرب به درگاه خدا و مناجات با او است كه شب‏ها اختصاص بيشترى براى اين كار داشته و حواس انسان جمع‏تر و نفس براى انس گرفتن آماده‏‌تر است، آنهم در چنين مناجاتى كه در آن تورات نازل شده است.»

بهترین زمانی که برای چله‌گیری در روایات سفارش شده است و اهل سیر و سلوک این زمان را برای آغاز چهل شب عبادت خداوند انتخاب می‌کنند، دهه اول ماه ذی‌القعده است.