*همانا این دل ها همانند بدن ها افسرده می‏ شوند، پس برای شادابی دل ‏ها، سخنان زیبای حکمت آمیز را بجویید.

*هنگامی که از چیزی می‏ ترسی، خود را در آن بیفکن، زیرا گاهی ترسیدن از چیزی، از خود آن سخت تر است.

*نه مرگ آن قدر ترسناک است و نه زندگی آن قدر شیرین که آدمی پای برشرافت خود گذارد.

*احمق ترین خلق کسی است که خود را عاقل ‏ترین خلق بداند.

*عقل تو را کفایت کند که راه گمراهی را از رستگاری نشانت دهد.

*دو گرسنه‏ اند که هیچ گاه سیر نشوند: طالب علم و طالب دنیا.

*از نافرمانی خدا در خلوت ‏ها بپرهیزید؛ زیرا همان که گواه است، داوری کند.

*انسان در زیر زبان خویش پنهان است.

*پوزش طلبیدن نشان خردمندی است.

*نادانی دردناک ترین دردهاست.

*سه کار شرم برنمی ‏دارد: خدمت به مهمان، برخاستن از جاي در برابر معلم و گرفتن حق خود.

* با مردم طوری رفتار کنید که اگر مردید، بر شما اشک بریزند و اگر زنده ماندید، با اشتیاق سوی شما آیند.

* زبان تربیت نشده درنده ‏ای است که اگر رهایش کنی، می‏ گزد.

* هشدار! هشدار! به خدا سوگند چنان پرده پوشی کرده؛ که پنداری تو را بخشیده است.

* بخشنده باش؛ اما زیاده روی نکن، در زندگی حساب‏گر باش؛ اما سخت گیر نباش.

*بزرگ‏ ترین ترس بی‏ خردی است.

* ترسناک‏ ترین تنهایی خودپسندی است.

* عیب تو تا آنجا که روزگار با تو هماهنگ باشد، پنهان است.

* چون دنیا به کسی روی آورد، نیکی‏ های دیگران را به او نسبت دهند، و چون از او روی برگرداند، خوبی‏ های او را نیز بربایند.

*آن که تو را هشدار دهد، چون کسی است که مژده داده است.

* اگر بر دشمنت دست یافتی، بخشیدن او را شکرانه پیروزی قرار ده.

*بخشندگی آدمی او را محبوب مخالفانش می‏ کند و بخلش او را نزد فرزندانش هم منفور می‏ سازد.

* برترین زهد، پنهان داشتن زهد است