یکی دیگر از مسائلی که بسیار به آن سفارش شده ایم، شکر گذاری است که میتواند زبانی یا عملی باشد.حتما بار ها شنیده اید که:

شکر نعمت ،نعمتت افزون کند         کفر ،نعمت از کفت بیرون کند

بیت فوق نحوه ی دیگری از ایجاد خلا را به ما می نمایاند.در واقع شکرگذاری و قدر شناسی در برابر موهبت ها و نعمت های الهی نشان میدهد که ما از یاد نبرده ایم که هر چه داریم از سوی خداوند عالم برای ما نازل شده واینگونه با  غرور و خویشتن بینی خود مبارزه میکنیم و با رهایی از شر این پلیدی ها، فضایی در درون ما ایجاد شده و نعمت های بسیاری را به سوی ما سرازیر میسازد. در عوض کفر نعمت باعث سنگینی انسان است. با کفر گویی و ناسپاسی نعمت های موجود دچار رکود میشوند و هیچ فضای خالی برای جذب نعمتهای جدید باقی نمی ماند.در این صورت هر نعمتی که از سوی پروردگار عالم از سر لطف و کرم برسد، به دلیل فقدان فضای خالی دفع میشود.ثروت و روح این فرد به تدریج به مرداب تبدیل خواهد شد و اولین قربانی این مرداب خود شخص است.

در مقابل با عمل به این  دستورات الهی همچو چشمه ای جوشان خواهیم بود که رودی روان و همیشه جاری از آن نشات میگیرد و ما را به سوی  دریای بیکران و زیبای عشق خداوندی سوق خواهد داد و با محو شدن در این دریای عظیم ابدیتی خواهیم شد لایتناهی