امام حسین (علیه السلام) از بَطنُ الرُّمّه (دره ای در بالای صحرای نجد در شمال شرقی عربستان است) حرکت کرد.

عبدالله بن مطیع که از عراق باز می گشت او را دید.

بر ایشان سلام داد و گفت پدر و مادرم فدایت باد، ای فرزند پیامبر خدا، چه چیز تو را از حرم خدا (مکه) و حرم جدت (مدینه) بیرون آورده است؟

امام فرمود کوفیان به من نامه نوشته و از من خواسته اند که به امید زنده کردن نشانه های حق و میراندن بدعت ها، بر آنان درآیم.

ابن مطیع به او گفت تو را به خدا سوگند می دهم که به کوفه نروی که به خدا سوگند اگر به آنجا بروی، بی تردید تو را می کشند.

امام حسین (علیه السلام) فرمود به ما چیزی نمی رسد جز آنچه خدا برای ما نوشته است.

سپس با او خداحافظی کرد و رفت.

منبع: الاخبار الطِّوال، احمد بن داود دنیوری