در تفسیر آیه ی:"أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْض”

(سوره نمل، آیه۶۲)

(آیا بت ها بهترند) یا آن کسی  که وقتی درمانده او را می خواند، اجابتش می کند و بدی و گرفتاریش را بر طرف می سازد و شما را در زمین، جانشین (گذشتگان) قرار می دهد؟

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

این آیه درباره قائم از آل محمد علیهم السلام نازل شده است.

سوگند به خدا، مضطر و درمانده (واقعی) اوست.

 زمانی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز گزارد، خدا را با تضرع می خواند، خدا او را اجابت می کند و بدی و گرفتاری او را از بین می برد و او را در زمین خلیفه قرار می دهد. 

ترجمه منتخب الأثر، جلد۴، صفحه۱۳