کتاب آیینه ای است که بخش اعظم ره آورد تمدنهای ماندگار تاریخ را به نمایش می گذارد. کلمه کتاب وارث هرگونه تلاش بشری است و کتابخوانی مقدمه ورود آگاهانه شخص در فعالیتهای اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی است. مطالعه کتاب ، انسان را در تعیین سرنوشت خود وجامعه شریک می کند. قوه ی ابتکار و خلاقیت، روحیه ی آزادیخواهی و بزرگ منشی را تقویت می کند ، حق و باطل ، مصلحت و منفعت و ضرر و زیان و مرزها را به خوبی تشخیص می دهد . اگر ارزش کتاب در جامعه ای رو به کاستی رود ، بدون شک میراث فکری و فرهنگی آن نسل به نسل دیگر منتقل نخواهد شد و فرهنگ و تمدن آن جامعه از تحرک وامی ماند . دردنیایی که نفوذ علم در متن زندگی انسانی روز به روز بیشتر و عمیق تر و وابستگی زندگی انسانی به علم و زندگی بیشتر و عمیق تر می گردد ، وابستگی و ضرورت رویکرد به کتاب و کتابخوانی، بیشتر احساس می شود . امروزه ، جهان آبستن تحول عظیم فرهنگی است و لزوماً این تحول به طرف کمال و تکامل انسانی قدم بر نمی دارد . عصری که دهکده جهانی لقب یافته ، هیچ ویژگی خاصی به جز همگون کردن فرهنگ ملل ، آن هم با تولیدات فکری تمدن غرب ندارد. در عرصه فرهنگی که جنگ بین افکار و اندیشه هاست باید از اندیشه های خودی محافظت نمود و درمقابل اندیشه های بیگانه ایستادگی کرد ، و برای این کار راهی به جز مطالعه ی کتابهای مفید و تقویت فکری نسل جوان وجود ندارد. رهبر معظم انقلاب درباره ی وظایف نویسندگان می فرمایند : ” نویسندگان و مترجمان و فراهم آوردندگان کتاب، اینان کاری با ارزش و پاداشی بزرگ در کنار مسئولیتی سنگین دارند . در جامعه ی کتابخوان ، پدید آورنده ی کتاب وعرضه ی کننده آن باید گرامی داشته شود و او نیز باید کار خود را با عنایت به تاثیر و اهمیت آن انجام دهد ، غذای فکر و روح ، باید سالم و مقوی عرضه شود و آن کس که جز این عمل کند، خطا یا جنایتی بزرگتر از عرضه کننده ی مواد غذایی ناسالم یا بی مایه مرتکب شده است.”

آورده اند که شاعری در جایی نشسته بود و کتاب می خواند . جاهلی نزد او آمد ، سلام کرد و گفت : «خواجه تنها نشسته ای !» گفت : « اکنون تنها شدم که تو آمدی ، زیرا به خاطر تو از مطالعه کتاب باز ماندم .»