اگر قد كسي كوتاه باشد، ملامت و مذمت ندارد. عارضه اي است که بر جسم او وارد شده است؛ اما اگر روحي كوتاه در آمد یا همتي كوتاه در آمد، اين جاي ملامت دارد. اگر كسي در عالم ظاهر و دنيا نابينا شد و از نعمت چشم محروم شد جائي براي ملامت او نيست؛ چه بسا خداي متعال اجري هم براي او مترتب كند؛ اما اگر روحي به صفت كوري متصف شد، اين جاي ملامت دارد. ( مَن كَانَ فِي هذِهِ أَعْمَي فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَي)
چه بسيارند ارواحي كه خوب، پاك و زلالند اما كوتاهند. همينطور ميل به زمين پيدا مي كنند. مراد از زمين هم همين دنيائي هست كه در احاديث از آن مذمّت شده است. منظور از دنيای مذموم كره ارض نيست؛ بلكه بخشي از تعلقات غير خدائي است يا فقط دنيا را ديدن يا رکون (تکیه نمودن) به دنيا است. اينها جاي ملامت دارد.
‌